- Oj, daj spokój. Twój pokój na pewno wygląda podobnie - powiedział i otworzył drzwi. Pierwsze, co dało się zauważyć, to walające się rzeczy chłopaka. Ubrania, zeszyty, ołówki, długopisy, kartki, poduszki i papierki. - Nie jest tak źle, jak myślałem. Na łóżku nic nie ma.
Wszedł do pokoju, zręcznie omijając rzeczy na podłodze.
- Rozgość się.

- Skoro tego chcesz - powiedział i rozciągnął się na łóżku. Skrzyżował ręce za głową i spojrzał w sufit. - Ej, a ja się nie odpowie, to jakieś zadanie? Będzie trudniej i... ciekawiej. Co ty na to?

- Dobra, to zaczynam - spojrzał na chłopaka i zmarszczył brwi, myśląc nad pytaniem. - Czemu tutaj jesteś?

- Hmm... Jest wiele takich rzeczy, ale chyba przede wszystkim lubię marzyć. - zastanowił się chwilę. - Teraz ja. Powiedziałeś, żeby nauczyć się samokontroli. A czemu musisz się jej nauczyć? Mam rozumieć, że jesteś niegrzecznym chłopcem? - zapytał i zaśmiał się cicho.

Przez chwilę patrzył na chłopaka intensywnie.
- Po co się zapisałem? Bo miałem już dość samotności. Czego oczekujesz od życia?

Uśmiechnął się szeroko.
- Wiesz, co cię teraz czeka? Zadanie! - podniósł się z łóżka i rozejrzał po pokoju. - Hmm, co by ci tutaj wymyślić? Ha! Chyba już wiem. Musisz powiedzieć mi coś bardzo, bardzo słodkiego i do tego prawdziwego!
Spojrzał na Enko z triumfem w oczach.

Uśmiech z jego twarzy szybko zniknął i zastąpiło go zdziwienie.
- Ej, z czego się śmiejesz?! Co jest takie zabawne, co?! Masz zadanie do wykonania, a nie śmiać się! Masz mi powiedzieć coś słodkiego!

Próbował się opanować, choć poczuł gorąco przepływające przez jego ciało. Jego oddech lekko, prawie niezauważalnie przyspieszył.
- Słodko, mówisz? - przełknął ślinę. - Twoja kolej na pytanie.
Osunął się trochę i spojrzał na chłopaka.

- Nie znam nazw ciast, ale prawie wszystkie czekoladowe. I koniecznie bez rodzynek! - spojrzał na chłopaka. - Masz jakieś hobby?

- Kokosowy - powiedział i uśmiechnął się. - Miałeś kiedyś dziewczynę? Albo chłopaka? Czy coś tam?

- Nie chcę odpowiadać na to pytanie - powiedział i spuścił głowę.

Spojrzał na chłopaka zaskoczony. - No... dobra.
Przybliżył się do chłopaka, czuł, że serce zaraz chyba wyrwie my się z piersi. Zawahał się przez moment.
- Eto... a w sumie, nieważne - powiedział i pocałował Enko. Krótko po czym szybko odsunął się.