Nadymał policzki i strącił jego dłoń ze swojej głowy.
- Ja bym ci pokazał - powiedział i odwrócił się. Ruszył w stronę największego drzewa, jakie tu było.

- A skąd możesz to wiedzieć, co? Przecież mnie nawet nie znasz - powiedział i wyrwał mu się.

- Po co? Co to zmieni? - zapytał, nie patrząc na niego. Obszedł drzewo dookoła, sam nie wiedząc, co ze sobą zrobić. Było mu zimno, ale nie chciał jeszcze wracać. Lubił tutaj przebywać, podał mu się ten plac.

- To nie! - krzyknął za nim. - Mogłem się w ogóle do ciebie nie odzywać.
Ruszył do drugiego drzewa, jak najdalej od Enko.

Wciąż krążył wokół drzew, coraz bardziej oddalając się od placu. I tak nie miał nic ciekawszego do roboty. W końcu znalazła się przy ostatnim drzewie, pod którym usiadł tak, żeby Enko go nie widział.

Nie protestował, gdy chłopak okrył go bluzą. Spojrzał na niego i uśmiechnął się lekko.
- To ja przepraszam. Za szybko wybucham, reaguję zbyt emocjonalnie. - westchnął. - Jestem trudnym człowiekiem, zbyt egoistycznym. Mało kto potrafi ze mną wytrzymać...

- No widzisz, ja tylko krzyczę, mówię głupie rzeczy i sobie idę. - powiedział, wyciągając dłoń w stronę chłopaka. Jednak rozmyślił się i cofnął rękę. - I wytrzymujesz ze mną, jak na razie. Później może być gorzej.

- No zobaczymy - uśmiechnął się zaczepnie i szturchnął go delikatnie. - To był dopiero jeden z moich wybuchów i to też nie jakiś duży, ale skoro mówisz, że wytrzymasz, to... spróbuję ci uwierzyć.

- Musimy? - zapytał. - Tutaj jest dobrze. Obaj zmieścimy się pod bluzą - powiedział i przesunął się trochę, robiąc miejsce Enko.

- Nieeeeeeeeeeeee! Chcę tu zostać! - uparł się. - Mi jest tu dobrze, świeże powietrze, niebo nad głową, gwiazdy i te sprawy. Ładnie tutaj.

- Ej! Puść mnie! Chcę tutaj zostać! - krzyknął, wierzgając nogami i rękami. - Nie chcę iść do pokoju! Masz z tym jakiś problem, czy jak?!