-a ty jak zawsze bardzo marudny- zaśmiał się cicho i wbił mu palec z bok
- ale i tak Cię lubię

-a leniwy to każdy jest więc nie martw się o to w ogóle- zaśmiał się, wchodzili coraz głębiej w ogór



/zmiana tematu na Główna część ogrodu /

Popatrzyła na czarnowłosego chłopaka. Przez chwilę zastanawiała się, czy powinna się przedstawić. Postanowiła jednak nie zagadywać do obcej osoby. Usiadła pod drzewem, wyjęła szkicownik i zaczęła coś w nim bazgrać.

- Kana-chan! Tutaj jest ogród i plac i tutaj jest tak cudownie! I w sumie to chyba się zgubiłem - uśmiechnął się delikatnie. Spojrzał na dziewczynę siedzącą pod drzewem. W rękach trzymała szkicownik. - Kana-chan, znasz tę dziewczynę? Wydaje się trochę samotna.

- Rzeczywiście - zamyślił się przez chwilę. - Ej, huśtawki! Chodźmy na nie! Albo na zjeżdżalnie! Chociaż... jednak huśtawki, chodź, chodź!

- A to coś złego? - spojrzał na nią przez ramię i uśmiechnął się.

Posłał jej uśmiech i zaczął się odpychać nogami, żeby rozhuśtać się najmocniej, jak potrafi.
- Zakład, że skoczę dalej od ciebie? - spojrzał na nią wyzywające.

- Boisz się, jasne, rozumiem, nie ma sprawy. - Spojrzał na nią z jakimś błyskiem w oczach. - Możesz powiedzieć, że się boisz.

- Hahaha, skoczę dalej od ciebie! - zaczął się śmiać.

Rozhuśtał się, jak mógł najbardziej i skoczył. Wyprostował się i obejrzał przez ramię na wciąż huśtającą się dziewczynę.
- Teraz twoja kolej!

Upadł na ziemię i zaczął się śmiać.
- No i mamy remis - powiedział i spojrzał na dziewczynę, która wciąż leżała na nim, nie mogąc przestać się śmiać.

Wciąż leżał na ziemi, śmiejąc się i nie mogąc uspokoić.
- Mimo wszystko i tak dobrze ci poszło - powiedział, próbując jak najdłużej zachować powagę.